Ik Student
Universiteit Amsterdam


‘Het laatste wat ik wil is mijn vader teleurstellen’

Psycholoog


‘Ik wilde niet naar een reguliere psycholoog. Ik schaamde me voor mijn problemen. Het zou wel weer zo’n blanke man zijn die toch geen raad wist met mij.’

Blanke Nederlanders


‘Omdat er alleen maar blanke Nederlanders op die school zaten voelde ik me daar niet op mijn plaats. Als ik erover klaagde zei mijn vader dat ik gewoon moest doorzetten. Het was goed voor mijn toekomst.’

Vaders wil


‘Mijn vader zei dat de combinatie van recht en economie mij ver zou brengen. Als ik zei dat ik het niet echt bij mij vond passen begon hij altijd over de lange dagen en het zware werk dat hij moest doen om mij te laten studeren. Dan hield ik me maar in. Het laatste wat ik wilde was hem teleurstellen.’

Het valt de Ghanese Ashur (22) niet mee om altijd tussen alleen maar blanke leerlingen te zitten. Zijn vader begrijpt dat niet, die vindt dat hij moet doorzetten. Een hele tijd ging het slecht met Ashur, tot hij iemand ontmoette die hij vertrouwt.


Ashur is geboren in Ghana en verhuisde op jonge leeftijd met zijn ouders naar een wijk in Almere Buiten met veel buitenlanders. Zijn vader zorgde ervoor dat hij op een school terechtkwam met voornamelijk blanke Nederlandse leerlingen. ‘Mijn vader is een hardwerkende arbeider en heeft mij altijd gepusht om te gaan studeren. Dat was heel erg belangrijk voor hem. Hij wilde dat ik hogerop kwam dan hij. Met die verwachting ging ik naar de middelbare school.’


Pak en stropdas
Op aandringen van zijn vader ging Ashur na de middelbare school rechten studeren. Weer kwam hij terecht op een school met vrijwel alleen blanke Nederlanders. ‘Die studierichting was eigenlijk helemaal niets voor mij. Recht interesseert me eigenlijk helemaal niet. In pak en stropdas zag ik mijzelf al helemaal niet lopen.’ Het eerste jaar had Ashur veel problemen met zijn docenten. Met andere studenten had hij ook weinig contact. ‘Eigenlijk was niemand geïnteresseerd in mijn lot. Dat miste ik heel erg.’


Kater
Ashur: ‘Na een jaar had ik het helemaal met de universiteit gehad. Ik had geen geld en geen werk. Met mijn ouders had ik elke dag ruzie.’ Hij voelde zich op de universiteit helemaal niet op zijn plek. Daarom ging hij zijn heil zoeken bij andere Afrikanen. ‘Ik had de hoop dat die mij wel zouden begrijpen omdat zij weten hoe het is om een buitenlander te zijn. Ik ging steeds meer om met mensen die geen opleiding volgden en die eigenlijk niks deden. We gingen vaak blowen en drinken. Een vriend van mij leende de auto van zijn vader waarmee we dan door de stad gingen rijden. In het weekend gingen we meestal naar reggae feestjes, achter de meiden aan.’ Van studeren kwam in die periode niets meer terecht. ‘Het drinken en blowen ging ten koste van mijn studie. ’s Ochtend had ik vaak een kater en kon ik mijn bed niet uitkomen. Als ik wel naar school ging, kon ik me niet concentreren. Daardoor raakte ik steeds verder achterop.’


Een andere wereld
‘Hoewel we dezelfde afkeer van de maatschappij deelden, bleek dat de Afrikanen met wie ik optrok toch andere ideeën hadden dan ik. Dat was soms wel moeilijk. Op een gegeven moment voelde ik me zo alleen. Mijn vrienden waren eigenlijk helemaal geen vrienden. Ze hadden geen idee wat er in mijn hoofd omging. Op school kende ik niemand. Ik had soms contact met een jongen over huiswerk, maar daar bleef het bij. Het was alsof ik in een andere wereld terecht was gekomen. Iedereen ging door met zijn normale leven, maar ik was tot stilstand gekomen. In die tijd leefde ik eigenlijk tussen twee werelden in.’


Opkroppen
Bij zijn vader kon Ashur niet terecht. ‘Ik had liever niet dat hij wist dat het niet goed met me ging. Hij zou dan zo teleurgesteld zijn. Ik wilde hem niet tot last zijn en aan zijn verwachtingen voldoen door op alle fronten een succesvolle student te zijn. Bij hem aankloppen voor hulp was dus geen optie.’ Bij zijn vrienden kon hij zijn verhaal ook niet kwijt. ‘Aan die gasten kon ik het niet vertellen. Je moest juist de macho uithangen wilde je erbij horen. Toen ik alles begon op te kroppen begonnen de problemen pas echt. Ik had het gevoel dat ik erover moest praten, maar kon bij niemand terecht. Ik voelde me echt opgesloten in mezelf en werd agressief tegen mensen. Zelfs mijn zus, waar ik het altijd goed mee kon vinden, herkende mij niet meer. In die periode raakte ik steeds dieper in de put.’


Alles verteld
Ashur: ‘Ik wilde niet naar een reguliere psycholoog omdat ik me schaamde voor mijn problemen. Ook had ik het idee dat het wel weer zo’n blanke man zou zijn die niet wist wat hij met mijn specifieke problemen aanmoest.’ Uiteindelijk kwam hij via een vriendin bij een jongerenwerker terecht. ‘Ze heeft me gewoon een keer meegenomen en gezegd dat we daar een biertje gingen drinken. Ik vertrouwde in die tijd helemaal niemand meer, maar het klikte eigenlijk meteen. Hij had het ook moeilijk gehad toen hij jonger was. Ik ging daar steeds vaker rondhangen. We hadden veel lol met kaarten en poolen. Het heeft lang geduurd voordat ik hem iets persoonlijks vertelde. Maar op een gegeven moment kreeg ik door dat ik hem kon vertrouwen. Onze relatie is gegroeid en ik heb hem uiteindelijk alles verteld. Die man is echt een enorme steun voor mij geworden. Ik weet niet wat ik zonder hem had moeten doen. Soms is het gewoon nodig om iemand te vertrouwen.’


Weer studeren
Ashur is nu helemaal gestopt met drinken en blowen. ‘In het begin was dat erg moeilijk, maar op een gegeven moment word je rustiger en kan je weer helder nadenken. Dat is heel fijn. Met mijn ‘oude’ vrienden ga ik niet meer om. Niet omdat het geen goede mensen zijn, maar omdat het niet goed voor mij is. Studeren gaat daardoor weer beter. School is nu het uitgangspunt. Dat moet ik eerst doen, daarna komt werken en dan pas ontspannen.’

Verhaal Ashur: ‘Het laatste wat ik wil is mijn vader teleurstellen’
Verhaal Lize: ‘Als je pas in de master instroomt, ken je helemaal niemand’
Verhaal Rinske: ‘Uiteindelijk overwint de liefde’
Verhaal Roos: ‘In dat studentenwereldje voel ik me niet thuis’


 print versie