Hij is nu 33 jaar en vorig jaar gestopt met zijn studie. Maar voordat het zover was, maakte Lodewijk heel wat door: een groot verlies en studieproblemen. Uiteindelijk zocht hij hulp. ‘Dat had ik veel eerder moeten doen.’
Lodewijk: ‘Toen ik in 1996 begon met mijn studie wijsbegeerte vond ik het meteen fantastisch. Het gaf me een gaaf gevoel om daarmee bezig te zijn. Het eerste trimester kregen we Wittgenstein, daar was ik dol op. Ik heb daar echt mijn tanden in gezet.’
Naast het studeren genoot hij van alles wat het studentenleven te bieden had. ‘Ik was lid van een studentenzeilvereniging, schaakte veel en ging af en toe uit in nachtcafé De Biecht in de Pijp. Op sociaal gebied was ik geen problematisch iemand, ik leerde graag mensen kennen.’
Beetje ontspoord
De problemen begonnen een jaar later. ‘Mijn vader kreeg kanker en ging dood. Dat zette mijn hele leven op zijn kop. Ik hoorde wel van andere studenten dat die stug konden doorgaan in zo’n situatie, maar dat kon ik helemaal niet. Ik vond een heleboel dingen niet leuk meer. Zijn dood zette me erg aan het denken over waarom je dingen doet en wat je motiveert.’
Ook anderszins had de dood van zijn vader een grote invloed. ‘Ik mocht altijd graag stappen en leuke dingen met vrienden doen. Maar als je zoiets meemaakt, vind je biertjes drinken al snel minder leuk. Ook vond ik de meeste gesprekken saai. Ik stoorde me aan de ledigheid. Hierdoor raakte ik een beetje ontspoord. Ik leefde ’s nachts, sliep overdag en ik at heel onregelmatig. Een groot bord pasta in anderhalf á twee dagen. Heel veel koffie en sigaretten. Ook ging ik veel minder met andere studenten om. Dat brallen en schreeuwen paste helemaal niet meer bij me.’
Eindeloos surfen
Met zijn studie ging het vanaf het tweede jaar ook niet goed meer. ‘Ik legde de lat hoog, maar wist eigenlijk niet goed hoe ik de literatuur moest benaderen. Soms zat ik weken aan tentamens te werken, maar leverde mijn werk niet in omdat ik het niet goed genoeg vond. Dat was heel erg ontmoedigend. Ik stak er veel energie in, maar kreeg er geen beloning voor.’
Lodewijk ging zijn studie uitstellen: ‘Ik zat veel te surfen op het internet, installeerde pc’s of was bezig met besturingssystemen. Gewoon dingen doen, als afleiding. Dat heeft heel lang geduurd en was eigenlijk het begin van een lange, sombere studieperiode.’
Zelfhulp
Lodewijk: ‘Ik werd heel verdrietig en wanhopig en zocht nooit hulp bij medestudenten of docenten. Ik vond het namelijk een vreselijk en pijnlijk idee dat iemand anders iets begreep en ik niet. Daarom probeerde ik de problemen altijd in mijn eentje op te lossen, bijvoorbeeld met zelfhulpboeken. Ik ben ook opgegroeid met het idee dat het normaal is om je problemen in je eentje op te lossen.’
Met zijn vrienden had Lodewijk het er ook niet meer over. ‘Op een gegeven moment hebben je vrienden een beeld van hoe het zit. Dan heb je het er niet meer over omdat je anders in herhaling valt. Misschien is dat wel een gevaarlijke wending, als je merkt dat ergens iets wringt, maar je er niet meer over praat omdat het steeds hetzelfde verhaal is. Dat zou eigenlijk een signaal moeten zijn dat er iets moet gebeuren.’
Gaafste studie
‘Op een gegeven moment besloot ik fulltime te gaan werken om weer in een gezond dag- en nachtritme te komen. Dat hield ik anderhalf jaar vol, maar daarna ben ik toch weer verder gaan studeren, ditmaal als deeltijdstudent. Ik wilde de filosofie niet loslaten, ik had helemaal niet het idee dat het de verkeerde keuze was, het was de gaafste studie. Het eerste semester was weer hartstikke leuk. Ik heb het eerste vak, ‘het kwaad in de filosofie en literatuur’, zelfs met goede cijfers gehaald. Maar in het tweede semester liep ik weer helemaal stuk op al die oude studiemechanismen. Bovendien zat ik op dat moment niet lekker in mijn vel. Er waren in mijn privéleven een aantal dingen die niet goed gingen. Ik kon niet alles tegelijkertijd draaiende houden, waardoor het schip weer slagzij maakte. Ik ging wiet roken en voelde mezelf doodongelukkig.’
Mentrum
Uiteindelijk kwam hij bij Mentrum terecht. ‘Ik moest wel lang wachten, maar heb nu therapie, de meest gangbare vorm die er is. Dat had ik veel eerder moeten doen. Maar nog steeds vind ik het moeilijk om door de week op tijd te stoppen met waar ik mee bezig ben en naar bed te gaan. Daar heb ik lange therapeutische gesprekken over: compulsief en obsessief, is het oordeel dat daar dan uitkomt. Want dat is het als je geobsedeerd tien uur lang achter je pc zit en handleidingen van besturingsprogramma’s leest. De medicatie die ik kreeg heeft me enorm geholpen. Echt een verademing. Ik voelde me zo ontzettend veel beter, vrij van al die nare depressieve gevoelens.’
Geen gesloten boek
Vorig jaar is Lodewijk gestopt met filosofie. ‘Ik ben nu 33 jaar en heb het opgegeven. Ik heb in totaal tien jaar ingeschreven gestaan. Nu doe ik uitzendwerk maar uiteindelijk wil ik een goede baan die ik leuk vind en waar ik geld mee verdien.’
Hij wil graag als IT’er gaan werken. Toch is de filosofie nog geen gesloten boek voor hem. ‘Om heel eerlijk te zijn heb ik de filosofie nooit losgelaten, maar ik heb mezelf wel ontheven van de plicht om de studie af te maken en het papiertje te halen.’
print versie